รถไฟจีน-ลาวเปิดโอกาสทางธุรกิจ

การรถไฟจีน-ลาวแข็งขันในการขนส่งทั้งผู้โดยสารและสินค้าในช่วงเดือนที่ผ่านมา ส่งเสริมการท่องเที่ยว
การค้า และการแลกเปลี่ยนทวิภาคี (ภาพโดย Zhang Weiming/For chinadaily.com.cn)

เพดสะหมอน(Phetsamone) นักธุรกิจลาววัย 52 ปี เคยมาทำหน้าที่เป็นพนักงานขับรถให้กับทีมไฟฟ้าของการรถไฟจีน-ลาวเป็นเวลา 3 ปี ก่อนรถไฟเปิดให้บริการ      ในฐานะคนขับรถ เขาได้รับรายได้เพียงน้อยนิด แต่เขาเห็นโอกาสทางธุรกิจก่อนที่รถไฟจะเปิดให้บริการด้วยซ้ำ เขาเรียนภาษาจีนและเริ่มธุรกิจการค้าข้ามแดนโดยซื้อโทรศัพท์มือถือและชิ้นส่วนรถยนต์ในเมืองคุนหมิง มณฑลยูนนาน และนำไปขายในกรุงเวียงจันทน์ เมืองหลวงของประเทศลาว

เขากล่าวว่า“การขนส่งด้วยรถบรรทุกมีราคาแพงและใช้เวลานานกว่าจะไปถึงเวียงจันทน์”เมื่อหันมาใช้ทางรถไฟในการขนส่งสินค้า ช่วยประหยัดได้ทั้งเวลาและเงิน ดังนั้น ทางรถไฟสายจีน-ลาวจึงเป็นแลนด์มาร์คที่นำโอกาสมาสู่คนอย่างเพดสะหมอน

วันเสาร์ที่ 3 ธันวาคม 2565 เป็นวันครบรอบ1ปีของการเปิดบริการรถไฟจีน-ลาว บริษัท ไชน่า เรลเวย์ อินเตอร์เนชันแนล จำกัดซึ่งเป็นผู้บริหารเส้นทางดังกล่าว ระบุว่าในปีแรกสามารถขนส่งผู้โดยสารได้ 8.5 ล้านคน และขนส่งสินค้า 11.2 ล้านตัน

จากคุนหมิงไปเวียงจันทน์ ระยะทาง1,035 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินรถประมาณ 10 ชั่วโมงด้วยความเร็วสูงสุด 200 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ปีที่ผ่านมา การรถไฟจีนจัดการเดินรถเฉลี่ยวันละ 42 เที่ยว รวมผู้โดยสารทั้งหมด 7.2 ล้านคน ส่วนลาวมีการเดินรถเฉลี่ยวันละ 6 เที่ยวและรองรับผู้โดยสารทั้งหมด 1.3 ล้านคน

ปะติมา(Patima) พนักงานธนาคารในเมืองบ่อเต็นซึ่งเป็นเมืองชายแดนติดกับประเทศจีนกล่าวว่า การเดินทางด้วยรถไฟสะดวกมาก ประหยัดเวลาและสะดวกสบายกว่ามาก     เธอสังเกตว่าครอบครัวของเธอชอบเดินทางโดยรถไฟและหวังว่าในอนาคตจะได้นั่งรถไฟตรงไปยังประเทศจีน เนื่องจากการแพร่ระบาดของโรคจึงยังไม่เปิดให้บริการผู้โดยสารข้ามแดน

หมู่บ้านของอี้ โป๋เฟิง(Yi Bofeng) อยู่ไม่ไกลจากที่อยู่อาศัยของปะติมา ชีวิตของทั้งคู่ดีขึ้นจากทางรถไฟสายนี้      อี้หญิงสาววัย 24 ปีชาวสิบสองปันนา มณฑลยูนนาน ไปเรียนวิทยาลัยที่เมืองคุนหมิง   เธอเล่าว่าการเดินทางจากบ้านไปโรงเรียนโดยรถโดยสารประจำทางนั้น“ลำบาก”มากขึ้นเรื่อยๆ และใช้เวลาถึงสองวัน  แต่ขณะนี้เดินทางโดยรถไฟใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมงและสะดวกสบายกว่ามาก แม่ของเธอทำเสื้อผ้าของชนเผ่าไตและเคยขายในหมู่บ้านใกล้เคียง

เธอกล่าวว่า หลังเปิดเดินรถไฟ สินค้าของเธอขายในคุนหมิงและผู้คนก็รู้จักเธอมากขึ้น   เธอคิดว่าเสื้อผ้าของเธอสามารถขายต่อไปในลาวเพื่อให้ผู้คนได้สัมผัสวัฒนธรรมชาวได      ครอบครัวของอี้ ยังเป็นเจ้าของสวนยางอีกด้วย หลังจากทางรถไฟเปิดให้บริการ พ่อค้าจำนวนมากเดินทางมาที่หมู่บ้านของเธอเพื่อซื้อยางพาราและให้ราคาสูงขึ้น      แม้การแพร่ระบาดจะทำให้ยังไม่สามารถให้บริการผู้โดยสารข้ามแดนได้ แต่สินค้าระหว่างประเทศหลายล้านรายการก็ถูกขนส่งไปตามเส้นทางดังกล่าว     

จากข้อมูลของบริษัท ไชน่า เรลเวย์ อินเตอร์เนชันแนล จำกัด รถไฟสายนี้ได้ขนส่งสินค้าข้ามแดนปีละกว่า 1.9 ล้านตัน รวมสินค้ากว่า 1,200 ชนิด เช่น ปุ๋ย เครื่องใช้ไฟฟ้า ผลิตภัณฑ์ไฟฟ้าโซลาร์เซลล์ และผลไม้แช่เย็น เป็นต้น

เจียง ชี(Jiang Zhi) ผู้จัดการทั่วไปบริษัทโลจิสติกส์ในสิบสองปันนากล่าวว่า บริษัทของเขาขนส่งเบียร์ลาวเดือนละกว่า 30 ตู้ไปยังจิ่งหง เมืองท่องเที่ยวยอดนิยมในสิบสองปันนา การกลับมาของธุรกิจการท่องเที่ยวในจีน คาดว่าปริมาณการขนส่งสินค้าจะเพิ่มขึ้นเป็นเดือนละกว่า 50 ตู้คอนเทนเนอร์