อีคอมเมิร์ซในภูมิภาคตะวันตกของจีนเจริญรุ่งเรือง ส่งผลดีต่อคนในพื้นที่

ใกล้จะถึงเทศกาลตรุษจีน สถานีจัดส่งพัสดุของ เหยียน เหล่ย ในเมืองชิกัตเซ (Shigatse) ของเขตปกครองตนเองทิเบต (ซีจ้าง) ทางตะวันตกเฉียงใต้ของจีน เต็มไปด้วยสินค้าสำหรับเทศกาล เช่น ลูกอมนมเซี่ยงไฮ้ มะพร้าวไหหลำ และส้มเสฉวน

ฉากธรรมดาแบบนี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นสิ่งที่ไม่อาจจินตนาการได้ การจัดส่งฟรีไปยังพื้นที่ห่างไกลเป็นเพียงความฝันที่อยู่ไกลออกไปในอดีต

เมื่อทบทวนถึงการทำงานในธุรกิจจัดส่งพัสดุในช่วงกว่าสองทศวรรษ เหยียน เหล่ยซึ่งยุ่งอยู่กับการจัดส่งในช่วงปลายปี รู้สึกขอบคุณสำหรับโอกาสใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นจากการขยายตัวของแพลตฟอร์มอีคอมเมิร์ซไปทางตะวันตก

ในปี 2553 เหยียน เหล่ย ได้มาทำงานเป็นพนักงานส่งของ ในปีนั้น มีศูนย์กระจายสินค้าเพียงแห่งเดียวในลาซา เมืองเอกของเขตปกครองตนเองทิเบต (ซีจ้าง) ในแต่ละวัน พนักงานส่งของทั้ง 12 คนจะขนพัสดุในเมืองมากกว่า 40 ชิ้นด้วยรถจักรยานยนต์ ขณะเดียวกันก็ส่งสินค้าพิเศษประจำท้องถิ่นออกไปด้วย

ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา เขตปกครองตนเองทิเบต (ซีจ้าง) ได้พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานอย่างก้าวกระโดด อย่างไรก็ตาม เนื่องจากต้นทุนด้านโลจิสติกส์ที่สูงและความหนาแน่นของประชากรต่ำ พื้นที่ห่างไกลจึงไม่ได้รับบริการจัดส่งฟรี

ในปี 2565 ปริมาณการจัดส่งแบบด่วนในเขตปกครองตนเองทิเบต (ซีจ้าง) อยู่ที่ 12.19 ล้านชิ้น แม้ว่าประสิทธิภาพด้านโลจิสติกส์จะดีขึ้นอย่างมาก แต่การขาดบริการจัดส่งฟรีในพื้นที่ห่างไกลยังคงเป็นปัญหาในอุตสาหกรรมนี้

ในปี 2565 แพลตฟอร์มอีคอมเมิร์ซของจีนอย่าง พินตัวตัว (Pinduoduo) ได้เปิดตัวโมเดลการจัดส่งที่ยกเว้นค่าธรรมเนียมการจัดส่งให้กับผู้ใช้ ในปี 2566 Pinduoduo ได้ประกาศแผนที่จะลดหรือยกเลิกค่าธรรมเนียมการโอนสำหรับพ่อค้าที่ส่งสินค้าไปยังพื้นที่ห่างไกล เช่น เขตปกครองตนเองทิเบต (ซีจ้าง) และมณฑลกานซู่

ตามสถิติของการไปรษณีย์สาธารณรัฐประชาชนจีน (SPB) ตั้งแต่เดือนมกราคมถึงพฤศจิกายน 2567 การจัดส่งในภูมิภาคตะวันตกคิดเป็น 8.9 เปอร์เซ็นต์ของปริมาณการจัดส่งด่วนทั้งหมดของจีน และ 10.2 เปอร์เซ็นต์ของรายได้จากการจัดส่งด่วนทั้งหมด ซึ่งเพิ่มขึ้น 0.9 เปอร์เซ็นต์และ 0.5 เปอร์เซ็นต์ตามลำดับ เมื่อเทียบกับช่วงเวลาเดียวกันของปีก่อนหน้า